Gülnarə Əlixanova

PEDAQOJİ ÜNSİYYƏT PROSESİNDƏ PSİXOLOJİ TƏSİR VASİTƏLƏRİNDƏN İSTİFADƏ

Xülasə. Pedaqoji ünsiyyət tədris və tərbiyənin metod və üsullarının strukturuna daxildir. Pedaqoji ünsiyyətdə aparıcı yeri insanların bir-birini qavraması və başa düşməsi prosesi olan sosial qavrayış tutur. Müəllimin sinif ilə fəaliyyəti və ünsiyyəti təhsil situasiyasının əsas elementləridir. Pedaqoji ünsiyyət prosesində həm müsbət, həm də mənfi, həm qeyri-verbal, həm də verbal ola bilən və təklif, inandırma, təqlid və şəxsi nümunə vasitəsilə həyata keçirilən istiqamətləndirilmiş və təbii qarşılıqlı təsir baş verir.

Qrup dərsləri zamanı müəllim ünsiyyətinin özünəməxsus tələbləri vardır. Belə ki, sinif kollektivi ilə birbaşa təmasda olan müəllim psixoloji təsir gücü ilə səmərəlilik, xeyirxahlıq, inam, konsentrasiya və təşkilatçılıq nümunəsi nümayiş etdirir. Bu cür şərait işgüzar canlanma yaradır.

Bu məqsədlə səsin gücündən, nitqin tempindən rasional istifadə etmək, şagirdlərin təcrübə və biliklərini üzə çıxarmaq üçün suallar vermək, təhsil müəssisəsinin həyatı epizodlarından, film və bədii əsərlərdən istifadə edilir. Müəllim auditoriyanın emosional vəziyyətini müşahidə etməklə öz davranışını, semantik fasilələri yenidən qurur, əsas olanı aydın şəkildə vurğulamaqla, misallar və faktlar vasitəsilə qarşılıqlı anlaşmanı əlaqəli qurmağa çalışır. Müəllimin nitq mədəniyyəti, onun aydınlığı, başa düşülməsi və düzgünlüyü auditoriyanın fəallığı və idrak marağı ilə dəstəklənir.

Açar sözlər: pedaqoji ünsiyyət, davranış, şagird, qarşılıqlı əlaqə, təsir vasitələri, mimika, dinləmə mədəniyyəti